Waarom vraagt nou nooit eens iemand aan mij wat ik wil

Misschien herken je het wel. Dat moment waarop je in een gesprek zit en je wéér merkt dat je bezig bent met wat de ander nodig heeft. Je luistert, je begrijpt, je helpt waar je kunt.

En ondertussen… wie vraagt eigenlijk aan jou: "Wat wil jíj?"

Het gekke is, je stelt jezelf die vraag ook nauwelijks. Niet echt, tenminste.
Je bent zo gewend om anderen te lezen, aan te voelen, in te schatten wat nodig is, dat je eigen verlangens ergens op de achtergrond zijn geraakt.

Je functioneert. Je redt het allemaal wel.
Je hebt een carrière, een gezin, een sociaal leven.

Maar diep van binnen… voel je dat er iets niet klopt.

Misschien voel je het aan de manier waarop je ‘s ochtends opstaat. Niet uitgerust, maar met een zucht.
Misschien voel je het aan die kleine irritaties die steeds vaker opspelen.
Misschien voel je het aan hoe snel je moe bent, hoe weinig energie je overhoudt voor de dingen die je eigenlijk leuk vindt.

Of misschien voel je het aan de leegte.
Aan het vage, knagende gevoel dat je iets mist – terwijl je niet eens precies weet wat.

Ik ken dat gevoel.
Niet alleen uit de verhalen van de mensen die bij mij komen, maar ook uit mijn eigen leven.

Jaren geleden zat ik daar zelf ook: gevangen in een rol waarin ik altijd sterk moest zijn, loyaal, beschikbaar.
Totdat ik voelde: dit kan niet meer.

Altijd aan, nooit écht gezien

Als je altijd degene bent geweest die zorgt, dan raakt dat ingebakken in wie je bent.

Je hebt je er misschien nooit bewust van geweest, maar ergens onderweg heb je geleerd dat jouw behoeften minder belangrijk zijn.

Misschien al in je jeugd.
Misschien doordat je altijd sterk moest zijn.
Misschien omdat je het zo vaak zelf hebt opgelost, dat je niet eens meer voelt wanneer jíj iets nodig hebt.

Dat zie ik keer op keer bij de professionals die bij mij komen.
Ze zijn succesvol, sterk, ambitieus – en intussen lopen ze op hun tandvlees.

Neem Jennifer.
Ze had een topfunctie, een gezin, een druk sociaal leven. Alles leek goed te gaan.

Maar achter de schermen voelde ze zich leeg.

Ze zei ja tegen alles, slikte haar frustraties weg en gaf alles wat ze had – tot ze op een dag wakker werd en besefte:
"Ik zou het niet eens erg vinden als ik morgen niet meer wakker word."

Die gedachte schokte haar.
Niet omdat ze echt wilde verdwijnen, maar omdat ze zich realiseerde hoe diep haar uitputting zat.

Dit kon zo niet langer.

Totdat je voelt: Dit wil ik niet meer

Soms gebeurt er iets kleins.
Een opmerking die verkeerd valt. Een dag waarop alles te veel is. Een avond waarop je op de bank zit en ineens denkt: Is dit het nou?

Soms is het iets groots.
Een relatie die vastloopt. Een burn-out die zich aandient.

Of dat ene besef dat inslaat als een mokerslag:
"Ik leef voor iedereen, behalve voor mezelf."

En dat is het moment waarop je voelt: Dit wil ik niet meer.

Maar hoe breek je met een patroon dat zo diepgeworteld zit?

De grootste misvatting over dit probleem

Veel mensen denken dat ze gewoon even ‘op adem moeten komen’.
Dat ze een vakantie nodig hebben, een coachingssessie, wat mindfulness of misschien zelfs antidepressiva.

Maar laten we eerlijk zijn: als dát de oplossing was, had het al gewerkt.

Dit probleem zit niet in je hoofd.
Je kunt het niet wegdenken. Niet ‘even rust nemen’ en hopen dat het verdwijnt.
Want dit is geen drukke periode. Dit is hoe je systeem is gaan functioneren.

Dit gaat niet over tijdgebrek.
Dit gaat over een oud patroon dat je ooit veilig hield.
Een overlevingsmechanisme dat ooit nuttig was, maar je nu langzaam kapotmaakt.

Je bent niet zwak. Je bent niet ‘te gevoelig’.
Dit is geen karaktertrek. Dit is een oud systeem dat mag worden losgelaten.

De oplossing: niet harder werken, maar dieper kijken.

Veel therapieën blijven hangen in symptoombestrijding.
Praten over je jeugd, oefeningen doen om ‘grenzen te leren stellen’, een paar sessies mindfulness.

Maar wat als het sneller kan?

Wat als je niet jarenlang hoeft te graven?
Wat als je direct naar de kern kunt gaan?

Dát is waar ik je bij help.

Geen eindeloze trajecten. Geen oppervlakkige trucjes.
Maar direct naar de kern, met een aanpak die niet alleen je denken aanspreekt, maar je hele systeem.

Mijn aanpak is snel, direct en doeltreffend.
Ik werk met professionals die weten dat er iets moet veranderen – en die daar nu klaar voor zijn.

Dit hoeft geen jarenlang proces te zijn. Dit kan anders.

Je voelt het al een tijd. Dit werkt niet meer. Tijd om het anders te doen.  Zet die eerste stap en vraag een persoonlijk gesprek met me aan.